Dit boek gaat over ballen, gehaktballen. Bouletten voor de lieebbers. Een gerecht dat de culturen overstijgt. De oorsprong van de boulet in België, Nederland en Duitsland moet gezocht worden bij de frikadel: een ronde, compacte, gekruide gehaktbal. In de meeste streken van België bedoelt men met frikadel inderdaad een gehaktbal, hoewel de meesten boulet zeggen. In Nederland is de frikadel of gehaktbal niet erg bekend. De frikadel, dus zonder “n”, is ouder en van oudsher een soort gehaktbal, maar werd vaak ook plat gedrukt tot een soort hamburger. De frikadel wordt vooral in België, Duitsland, Zweden en Denemarken gegeten. In België worden gehaktballen meestal geserveerd met tomatensaus. Ballekes in tomatensaus is een zeer populair gerecht. Gehaktballen zijn overal ter wereld populair, want ze zitten vol smaak, zijn makkelijk te eten en combineren goed met ander eten. Ze hebben uiteenlopende namen, o.a.: - Kofta (Balkan, Levant, Zuid-Azië) - Soutzoukakia (Griekenland) - Albondigas (Spanje, Spaanstalige landen) - Faggots (Engeland) - Polpette (Italië) - Frikadeller (Denemarken) - Köttbullar (Zweden) - Königsberger Klopse, Fleischklößchen, Hackbällchen, Frikadelle (Duitsland) - Pulpety (Polen) - … Dit boek gaat over bouletten als eenvoudig maar heerlijk culinair fenomeen. Stefan Ruysschaert is beroepshalve met fiscaliteit bezig, maar schreef zich intussen in bij een koksschool, meer bepaald bij Spermalie in Brugge. Elke les leert hij bij, maar zijn motto is dan ook “quidquid discis tibi discis”. Koksscholen maken culinair erfgoed toegankelijk. Koken is een eeuwenoud ambacht dat mensen samenbrengt.

Bron: Titelbank (ongeredigeerd)