18-02-2024 00:00 Rubriek: Review
Erie la Fontaine werd in Jakarta geboren in 1932. In 1965 kwam ze, als jonge weduwe met twee kleine kinderen, naar Nederland. Ze kwam terecht in Enschede waar ze een bekende persoon is geworden vanwege haar Indische huiscatering.
De schrijfster van dit boek, Ria Waccary, kent Erie al zo'n veertig jaar, maar ze heeft haar pas echt goed leren kennen nu ze niet alleen haar recepten, maar ook haar levensverhaal heeft opgetekend.
Je leest vaak dat kookliefhebbers het koken met de paplepel ingegoten hebben gekregen door een vader, moeder of oma die graag kookte. Niets geldt minder voor Erie, die voor haar dertigste nog nooit in de keuken had gestaan.
Maar ook als je pas op je dertigste (of misschien zelfs nog later) begint kun je je het koken nog prima eigen maken. Het levende bewijs daarvan is Erie la Fontaine.
Het eerste deel van dit boek bevat zo'n dertig Indische recepten, voorzien van een ingrediëntenlijst en een duidelijke omschrijving van hoe je het gerecht maakt. Daarnaast staat bij ieder gerecht wat het precies is en uitleg over de naam of de oorsprong van een gerecht. De recepten zijn voorzien van mooie fleurige foto's van etende en kokende mensen, ingerediënten en de eindresultaten van alle inspanningen.
In mijn (culinair beperkte) woonplaats is helaas geen toko. Voor een aantal ingrediënten die in de recepten worden gebruikt, heb je die wel nodig. Gelukkig heb ik een auto tot mijn beschikking, ben ik mobiel en kom ik nog wel eens ergens. Als je dat niet hebt of kunt, is dat overigens geen reden om de recepten uit dit boek niet te maken. Je kunt tegenwoordig vaak ook online prima terecht.
Ik maakte een aantal gerechten uit dit boek (onder dit artikel vind je de links naar de stukjes die ik daarover schreef). De conclusie is dat de recepten kloppen, niet ingewikkeld zijn en minder tijd kosten dan je zou denken. En SMAAK! Bommen met smaak!
In het tweede deel van dit boek is het levensverhaal van Erie opgetekend. Van 1932 tot 1965 speelde dat leven zich af in Indonesië waar ze haar jonge jeugd grotensdeels in een kindertehuis doorbracht, waar ze trouwde, kinderen kreeg en haar man op jonge leeftijd verloor. Het leven in Nederland begon in 1965. Ze maakte de overtocht om haar kinderen een beter leven te kunnen geven, maar moest daarvoor haar vader en broer achterlaten.
Hoewel het ongebruikelijk is voor een kookboek om ook een levensverhaal te bevatten, voegt het in dit boek alleen maar toe. Je leer Erie een heel klein beetje kennen. Daarnaast leest als een goed boek, complimenten voor de schrijfster!